Kaçış Zamanı Geldi!Sonunda Bir Mavi!

Ulqiorra derin nefesler alıp veriyordu.Aşağıya her baktığında bir kez daha irkiliyordu...Bu şehirdeki değişime hala alışamamıştı.Faith kardeşi Kate'i kurtardığından beri ona eğitim veriyordu.Kendisine güveniyordu güvenmesine fakat henüz bir Mavi'ye rastlamamıştı.Bu onu içten içe rahatlatıyordu.Birden çatının kapısından bir gümbürtü koptu.Kapı kırılmıştı ve elinde silah olan bir bayan silahını ona doğrultmuştu taktığı maske yüzünden yüzünü göremiyordu ama ona nasıl baktığını hayal edebiliyordu...Ulqiorra:

"Kahretsin...bu...ama...bir Mavi!" elini kulağındaki vericiye götürüp "Faith!Faith!Bir Mavi şu an tam karşımda duruyor!" kulaklıktan gelen ses soğuk ve netti "Kaç!"

Ulqiorra ne yapacağını bilmeksizin kendini aşağıya bıraktı...Hava akımı yüzünü yalarken birden adrenalini hissetti.Yere çok yaklaşmışken elektrik direğile tutunup alçak bir binaya doğru atladı.Kapıdan girdi ve diğer pencereden yüksekçe bir binaya geçti.Uzunca bir süre koştuktan sonra asansöre bindi ve en üst katın düğmesine bastı. Tam o anda asansör durdu ve ışıklar söndü.Aniden silah sesleri kulağını delercesine yankılandı.Sol kolunda bir ısı hissetti ve cesaret edip baktığında kan aktığını gördü.Yine de önemsizdi sadece bir sıyırıktı.Peki şimdi ne yapacaktı.Asansörün kapısı sanki dışarıdan biri açmaya çalışıyormuş gibi zorlanmaya başladı.Ulqiorra hızlı düşünüp asansörün tepesine serçe bir yumruk indirdi.Tepe açılmıştı.Hemen kendini yukarıya atan Ulqiorra bakımda olan yan bloğun asansör boşluğundan birinci kata vardı.Merdivenlerden son sürat çıkan Ulqiorra arkasındaki ayak seslerine aldırmadan arkasını dönüp Mavi ile yüz yüze geldi.Şapkasını çıkartan Mavi Ulqiorra'yı kısa bir şoka uğrattı:

FAITH?!

Faith üstündeki tulumu çıkartarak elini Ulqiorra'nın omzuna koydu ve:

"Geçtin, genç dostum..." dedi...

Ulqiorra sevinçle çatıya fırladı ve cebinden çıkarttığı gofreti büyük bir zafer ifadesiyle açıp sertçe ısırdı.Çikolataya bayılıyordu...Başka koşucuların buraya geleceğini söyleyen Faith'i dinledi ve diğerlerini beklemeye başladı.Henüz başka koşucu görmemişti zaten.Sadece kendisini ölen Merc'i, Kate'i, Faith'i ve kendisini biliyordu o kadar...

Uzun bir bekleyişten sonra 10'na yakın koşucu gelmişti...Aralarında biri Mertis oldukçada üzgündü.Faith ne olduğunu sordu? cevap gerçektende üzücüydü.Mertis dediki:Ailemden kalan tek kişi olan kardeşim de gitti. dedi.Kız kardeşini maviler kaçırmıştı.Çok sinirli görünüyordu Faith sordu :Bir şeyler yapıp onu kurtara bilirmiyiz? dedi.,Faith umutsuz bakışlarla ona bakarken Faith: Ama... dedi.Bunlar mavilerdi Faith'in ayağından vurmuşlardı.Koşucular Faith'i de alarak kaçmaya başladılar.Mertis Yüksek bir binadan zıplayarak elektrik telleri yakaladığı sonra başka bir binaya geçti ama...

HAH! diye öne atılan Ulqiorra çocuğu tuttu.Yeşil gözleri inatçılıkla parlıyordu ve adeta bırak beni der gibi bakıyordu.Şöyle bir durdu ve gökyüzüne baktı.Tüm koşucular gitmişti ve sadece ikisi kalmıştı.Ulqiorra çocuğu bıraktı ve kulağında bangır bangır müzik çalan kulaklığı acemice çıkarttı.Ve elini uzattı.Yüzüne belli belirsiz bir gülümseme yerleştirmeye çalışan Ulqiorra:

"Öhöm!Şey ben Ulqiorra...14 yaşındayım vee...hmm...biliyor musun tanışmakta pek iyi değilimdir.Neyse Faith beni eğitti ve az önce olanlar oldu işte.Şimdi asıl olan şey...ikimiz kaldık ve amacımız bir şekilde diğerlerine ulaşmak...gidelim mi?"

çocuğun cevabını bekliyordu...Ve içinden:

"Sanırım bu çocuk ile aramız iyi olacak" diyordu...Bir kere fiziksel olarak tek benzerlikleri ikisi de yaşlarına göre birazcık uzundu...gerisi farklıydı...Tek yol vardı, yaptıkları en iyi şeyi yapmak, KAÇMAK!

Mertisin cevabı umut doluydu "o zaman ne bekliyoruz acele etmemiz lazımdı" diye .Arkadaşını dürtükledi.Sonra koşmaya başladılar tabi sanki aralarında yarış yapıyorlarmış gibiydi.Ama sonuçta Ulqiorra'yı geçmesi mümkün değildi.O sırda bir şey farketti Ulqiorra'nın gözleri parlıyordu...Bu umudun işareti olabilirmiydi? diye kendi kendine sordu...

Ama o sırada ayağı takalıp yere düşerken son anda akrobatik bir hareketle zıpladı .

Mertis şaşkınlıkla Ulqiorra'ya bakarken yutkundu ve sonra bir gülümseme...

Artık varmışlardı ve çok şaşırtıcı bir şey vardı...

"Bu çocuk yaşına göre iyi hareket ediyor" diye düşünen Ulqiorra son bir hareketle karargaha vardı.Mermisi çıkartılmış olan Faith ona el salladı.Ulqiorra da ona el salladı.Daha sonra kahve makinasına ilerledi.Kendine biraz kahve dolduran Ulqiorra kısa bir esnemeden sonra kahvesini ağzına götürdü ve:

"KAHRETSİN!ÇOK SICAK!" diye haykırdı ve elindeki bardağı fırlattı tam o anda ne yaptığını farkeden Uqiorra önce bardağı sonra havadaki kahveyi bir çırpıda bardak ile yakaladı ve masanın üstüne koydu:

"Vuuh...Bazen etrafın kalabalık olduğunu unutuyorum...Haaah..." diye iç geçirdi...Tam o sırada yanından yine o çocuk geçti.Ulqiorra kısa bir süre onu izledi ve yanına gitti.Şüpheyle:

( ) "Hala adını söylemedin...cidden merak ediyorum, adın ne ve kaç yaşındasın.Tahminimce aşağı yukarı 11 yaşındasındır fakat...adını henüz bilmiyorum."

O sırada Faith Ulqiorra'ya delici bir bakış attı ( ) Ulqiorra hemen sustu ve çocuğu dinlemeye başladı...

Mertis susmuştu yüzünde değişik bir ifadeyle...

"Benim adım Mertis ve yaşım evet 11 "dedi.

Ulqiorra'nın içi rahatlamıştı ve derin bir nefes aldı sonrada kahveyi Mertis'e uzattı.

Mertis hayır anlamıyla başını salladı.Sonrada şöyle bir şey söyledi:Benimle gelen benim dostumdur.dedi.Ve ordan uzaklaştı.Faith kız kardeşini bulmaya gittiğini tahmin etti ama bunu öğrenmek için onla gitmeleri lazımdı...

Ulqiorra yine uzun ve anlamlı bir şekilde:

"AAAAAAH KAHRETSİN!" diye bağırdı ve dğierlerine burada bekleyin işareti yapıp Mertis'in peşinden gitti.Biraz yetişkin gibi konuşuyordu.Bu ne kadar onun biraz sinirlerine dokunsa da peşinden gitti.Mertis çoktan diğer çatıdaydı.Uqiorra seslendi:

"Mertis!En azından nereye gidece...Hey!Sakın bana televizyon binasına gidiyoruz deme?!...Pff hala devam ediyor yetişsem iyi olur..."

Kulaklıklarını taktı ve dişlerinin arasına bir parça şeker kıstırıp zıpladı...Çok hızlı gidiyorlardı.Hiç konuşmadan öylece koşuyorlardı.Bir kuşa çarpan Ulqiorra son anda binadan düşmemeyi başardı ve koşmaya devam etti.Şekeri de düşünmüştü.Artık kendini tutamadı ve:

"Bir saniye bekler misin be!" diye sitemkar bir şekilde bağırdı.Bağırdı, çünkü aralarında en az 3 bina vardı...Kulaklıkları tekrar taktı ve kafasını söyle bir kaldırdı...O anda kendisine doğrultulmuş olan silahı farketti adamın kolunu tutup atladı ve adamın kolundan derin bir kırılma sesi geldi.Silahı alıp mermileri tek tek çıkarttı ve silahı aşağıya attı:

"Kahretsin bu herif de neyin nesi...Bakalım hmmm hm...Güvenlik görevlisi...Eğitimi tamamlanmamış bir Mavi...daha Mavi bile değil...biz şuna polis diyelim...Amaaan!Neredeyse kafamı uçuruyordu" diyerek kolu kırılan adamın kolunu sardı ve sahte bir gülümsemeyle:

"Eh!Geçmiş olsun polis bey!AHAHAHA" diyerek Mertisin peşine düştü...Mertis durmuştu.Hemen yanına yerleşen Ulqiorra ile Mertis bir süre bakıştılar öylece...

Mertis alaycı bir ifadeyle"kardeşimi bulmaya gidiyorum".dedi ve ekledi "buna göre nereye gittiğimi tahmin edersin"dedi
Sonra Mertis koşmaya başladı ve bu aradada Ulqiorra'nın cebindende şekerini almıştı.

En sonunda mavilerin yerlerine vardılar ve macera şimdi başlıyordu...

"Hey!İsteseydin zaten verirdim!...Bu çocuk biraz fazla ciddi...Sorunu ne bunun?!" diyerek ayağa kalktı.Kulaklıklarını taktı ve parmağını iki yanağında birer tane olan ok dövmesinin üstüne gezdirdi...Sonra gökyüzüne bakıp:

"Güneşin önü kapanıyor...Benim için bir avantaj fakat ya Mertis...?" diye düşünmeden edemedi.Kendisi her havada çok iyi koştuğuna inanıyordu fakat özellikle kapalı ve yağmurlu havalarda kendisine çok daha fazla güveniyordu.

Yola çıktılar hemen, kısa süre konuşmadılar fakat Mertis'de bir şey söylemek isteyip de söyleyemiyormuş gibi bir hava vardı fakat Ulqiorra onu zorlamak istemiyordu.Ne de olsa yeni tanışmışlardı...İleride bir hareketlilik vardı.Kendilerine doğru bir kaç sivil geliyordu.İçlerinden birisi parmağı ile Ulqiorra'yı gösterip:

"Hşşt!Bu bir koşucu mu?" diye arkadaşına fısıldadı ama bu fısıldama bulundukları yerde sesli bir şekilde duyuldu.Ulqiorra ukala bir ses tonu ile:

"Öyleyim, her yere asılan posterler ve haberleri izlemediniz mi?HAH!Gördüğün gibi üstüm başım toz içinde.(Ellerini göstererek) çeşitli çizikler de var ve son olarak şu dövmelere bak...Sence?"

dedi.Sivil çocuklardan diğeri:

"Peki şu yanındaki çocuk?" dedi. Ulqiorra:

"O çocuk dediğin seni az sonra şuracıkta çatıdan aşağıya atabilir!Salak!" diye bağırdı ve siviller arkalarına bile bakmadan kaçtılar.

Ulqiorra:

"Şu veletler biraz fazla mı salak bana mı öyle geliyor..." derken bir mermi tam kafasının yanından geçti.Merminin vızıltısını tam olarak hissetmişti.Hemen ceplerini aradı ve eldivenlerini eline geçirdi.Duvara zıplayıp duvarda bir kaç adım attı ve kendini bir kaç güvenlikçinin arasına attı.Daha yere inmemişken havada attığı bir kaç tekme tüm güvenlikçilere yetti.Zaten ellerindeki silahlar otomatik bile değildi...Bunlar kesinlikle Mavi değildi.Yani en azından şimdilik:

"BU ŞEHİRDE MAVİ KITLIĞI MI VAR BEEE?!" diye isyankar bir şekilde bağırıp ona tuhaf tuhaf bakan Mertis'e:

"Ne...ne var?Sadece hissetiklerimi söyledim hepsi bu...Eheee...Herneyse...Hadi devam edelim...

Uzun koşturmacadan sonra binaya vardılar.Ulqiorra:

"YUH!Bu şehrin en yüksek üçüncü binası...Eğer Faith buraya geldiğimizi bir bilse bizi var ya..." tam o sırada kulaklığından ses geldi...Bu Faith'ti ve sade bir ses tonuyla:

"Zaten biliyorum...Şu an söylediklerimi sen ve Mertis duyuyor sadece...Şimdi ne yapacağınız çok açık ve eminim bunu ikiniz de biliyorsunuz fakat ben yine de açıklayayım.Bu binada Mavi var mı yok mu belli değil bu yüzden dikkatli olun.Havalandırmalarda lazer sistemleri var ve oralardan uzak durun.Pek çok tuzak var çocuklar...Bazı asansör boşlukları var ve bunlardan kabinlere ulaşmanız gerekecek.İyi şanslar...Mertis'in kardeşi 64. katta..." *klik!bzzzzz*...Kısa bir sessizlik oldu ve Ulqiorra, Mertis'ten önce davranıp koşmaya başladı...

Mertis de Ulgiorra'ya yetişmeyi başardı sonra ikisi akrobetik hareketlerle lazer ışınlarını geçtiler...
Mertis tuzakları çok iyi geçiyordu bu onun için bir avantajdı ama tam o sırada bir mavi (eğitimini tamamlamış )onlara ateş etmeye başladı sonra Mertis duvara zıpladı
ordan öbür duvara zıpladı ve sonrada tekmeyi maviye attı mavi pencereden aşağıya düşmüştü ama caddeki maviler onları görmüştü şimdi polisler onların peşindeydi...

Mertis Faith'e kulak mikrofonu ile olanları anlattı Faith dediği tek şey:

"KAÇIN" olmuştu

"HAASSSSS..." diye söylenen Ulqiorra, Mertis'e dönüp:

"Zorunlu olmadığı sürece savaş yok!Ne demeye aşağıya attın onu?Offf...Neyse!Heheee...Çok sağol şimdi biraz eğleneceğiz" diyerek Mavi'nin yere düşürdüğü silahı aldı ve elinde bir iki deva evirip çevirdi ve şeytani bir gülümsemeyle:

"Güzeeeeel...Tam aradığım şey.Bak Mertis, şuradaki kimyasal madde fıçılarını görüyor musun?Hani yanıcı işareti olanlar...İşte hesaplarıma göre polisler tam oradan gelecek ve kaçmamıza gerek kal..."

Ulqiorra'nın planının tersine arkadan gelen bir mermi Ulqiorra'yı tam sırtından vurdu.Ulqiorra kan öksürdü ve dizlerinin üstüne çöktü:

"Kahretsin...Mertis...Kaç...Beni...Bırak...Ah!" diyerek orada yığılıp kaldı.Ama sonra acısı birden geçti ve ayağa kalktı.Sırtını ellediğinde sadece sırtında bir sıyırık olduğunu hissetti.Sanırım yine olayları biraz fazla abartmıştı.Tam karşıdan gelen polisleri gören Ulqiorra kahkaha atarak fıçılara ateş edip silahı fırlattı ve son sürat çatıya fırladı.Burası yüksek bir binaydı...Önce aşağı seviyede bir binaya varması gerekiyordu ve bunun yolu da tam kaşısında duruyordu.Müzik çalarını çıkartıp sert bir rock şarkısı bulup açtı.Ses o kadar yüksekti ki adeta kalbi ile duyuyordu ve kafası zonkluyordu.Eldivenlerinin eline geçirip sevinç dolu bir bağırışla kendini boşluğa bıraktı.Birden ayağının altına gelen yatay zeminde tek elini zemine değdirip bir eliyle de parmaklarını şıklatarak son sürat aşağıya kayıyordu.Gözüne bir bina kestirdi ve tam uç noktada kendini ileriye itti.Sert inişi engellemek için düştüğü zemine değdiği an takla attı ve canı yanmadı.Şimdi yapması gereken çok basitti.Binanın üst katında Mertis'in kardeşi yoktu.Verilen koordinatta değildi.O zaman olsa olsa tam şu an üstünde olduğum binadadır diye düşünerek kendini kenardan sallayarak binanın camını ayaklarıyla kırıp içeriye düşen Ulqiorra karşısında iki S.W.A.T askeri ve Mertis'e kısmen benzeyen bir kız vardı...

Mertis kardeşine kavuşmak için duvara zıplayarak bir askere yumruk indirdi ama o sırada öbür asker onu itti.Mertis pencereye yuvarlandı Mertis tam düşecekken kız kardeşi Moleis onu tuttu.Ulqiorra diğer askeri halletmiş.Mertis kardeşi ile özlem giderdi sonrada koşmaya başladılar Moleis gerçektende çok iyi koşuyordu.Koşucuların yerine vardıklarında Moleis ile diğer koşucular tanıştı.Mertis kahve aldıktan sonra ayağı kayıp yere düştü(Yerde dökülmüş kahve vardı)Sonra isyancı bir sesle:

" AAAAAA ...! Hadi...be! böyle şeyler hep beni bulur zaten"diyerek söylene söylene ayağa kalktı.

Daha kız kardeşiyle tam özlem giderememişti Moleis'e seslenerek yanına çağırdı.

Moleis ise:"Kahve alayımda konuşuruz abi."dedi

Mertis alaycı bir ifade ile:"Aman sende kayma ( )"dedi

Kız kardeşi yanına geldiğin iyicene özlem giderdiler.Sonra Faith onları Ulqiorra'yı ve diğer koşucuları çağırdı...